Hobbit, czyli tam i z powrotem

Kiedyś usłyszałem takie ciekawe zdanie dotyczące pisania książek. Brzmiało ono mniej więcej tak: "Jeżeli chcesz napisać dobrą książkę, to musisz potrafić opisać ją w jednym bądź kilku zdaniach".

Przekładając to zdanie na Hobbita mógłbym napisać tak:
Hobbit to opowieść o grupie krasnoludów, którzy pod wezwaniem czarodzieja wynajmują niziołka - złodzieja, który ma im pomóc odzyskać zagarnięty przez smoka skarb w górskiej twierdzy, która była niegdyś ich domem.

Tylko tyle i aż tyle, ponieważ w tym zdaniu kryje się tyle przygód, tyle śmiechu, tyle niepewności, tyle trudności, tyle przyjaźni. Hobbit to książka, która ma w sobie coś co sprawia, że spodoba się czytelnikowi w każdym wieku. Czytając kolejne strony coraz bardziej zagłębiałem się w świat przedstawiony, wyobraźnia działała na pełnych obrotach a ilustracje Alana Lee dodawały kolorytu wartkiej akcji.

Hobbit albo tam i z powrotem to wspaniała podróż - nie tylko głównego bohatera ale również czytelnika. Bawiłem się zacnie i naprawdę dała mi ta książka dużo frajdy.

Mógłbym się doczepić jedynie do dziwnych wstawek autora/narratora pokroju "Gdzieś zniknął, ale o tym dowiecie się w dalszej części opowieści", "Znalazł 'x' ale narazie o tym nie mówmy, przyszłe opowieści rozwieją te wątpliwości" itp. Wstawki te miały taki charakter trochę "spoilujący" i mogły na pierwszy rzut oka razić i irytować, ale z drugiej strony jak człowiek się tak z tym przespał to uważam, że jest to dość ciekawy zabieg literacki warty odnotowania.

Tyle. 9/10, leci do ulubionych. Polecam!

Kiedyś usłyszałem takie ciekawe zdanie dotyczące pisania książek. Brzmiało ono mniej więcej tak: "Jeżeli chcesz napisać dobrą książkę, to musisz potrafić opisać ją w jednym bądź kilku zdaniach".

Przekładając to zdanie na Hobbita mógłbym napisać tak:
Hobbit to opowieść o grupie krasnoludów, którzy pod wezwaniem czarodzieja wynajmują niziołka - złodzieja, który ma im pomóc...

Z cyklu ponownie przeczytanych.

Tej książki nie trzeba nikomu przedstawiać, tak jak samego twórcy Śródziemia. Do tej książki warto wracać, jak właśnie sam zrobiłem.
Moje pierwsze spotkanie z "Hobbitem" przypadło ładnych kilkanaście lat temu. Było to tak dawno, że już sam nie pamiętam dokładnych szczegółów. Wiem jednak, że ponowna lektura zupełnie nic nie straciła na swojej jakości, i tak znowu wyruszając z przytulnej norki pana Bilbo Bagginsa wraz z kompanią krasnoludów pod wodzą Thorina Dębowej Tarczy, wyobraźnia poniosła mnie hen daleko do dzikich krain, by móc znów ujrzeć Samotną Górę oraz rzecz oczywista pokonać smoka Smauga.

Nadziwić się nie mogę, iż znając tą opowieść od deski do deski, wciąż zachwycam się niesamowitą podróżą jaką zafundował mi profesor Tolkien. Siła w tym wielka leży po stronie przystępności owego dzieła, ale i uniwersalnych prawd jakie zawarto w tej krótkiej dość historii. Co prawda "Hobbit" pozostaję nadal powieścią dla młodego czytelnika, lecz dorośli niezmiennie mogą docenić kunszt pisarski Tolkiena, magię zawartą w przygodzie oraz wartkość fabuły idealnie wprowadzającą do "Władcy Pierścieni".

Wspomnieć mógłbym jeszcze o subtelności humoru, którego głównym przedstawicielem jest nasz tytułowy hobbit, a także mógłbym poruszyć wątek znakomitego tłumaczenia czy wymienić szereg postaci głęboko zapadających w pamięć. Mógłbym to zrobić, ale nie uczynię tego, albowiem niech każdy spróbuje samemu wyruszyć z pewnej norki w ziemi, od której de facto wszystko się zaczęło, ku temu co nieznane.

Z cyklu ponownie przeczytanych.

Tej książki nie trzeba nikomu przedstawiać, tak jak samego twórcy Śródziemia. Do tej książki warto wracać, jak właśnie sam zrobiłem.
Moje pierwsze spotkanie z "Hobbitem" przypadło ładnych kilkanaście lat temu. Było to tak dawno, że już sam nie pamiętam dokładnych szczegółów. Wiem jednak, że ponowna lektura zupełnie nic nie straciła na...

Nie lubię twórczości Tolkiena. Więc dlaczego zabrałem się za Hobbit? Ponieważ uwielbiam smoki i chciałem bliżej poznać Smauga. Dodatkowo jest on jednym z bardziej popularnych.... i aktualnie stwierdzam, że jest chyba najbardziej rozczarowującym smokiem jakiego spotkałem. Na dodatek ledwo co się pojawił to zaraz ginie. Nie rozumiem skąd się bierze ta jego popularność.

Nie lubię twórczości Tolkiena. Więc dlaczego zabrałem się za Hobbit? Ponieważ uwielbiam smoki i chciałem bliżej poznać Smauga. Dodatkowo jest on jednym z bardziej popularnych.... i aktualnie stwierdzam, że jest chyba najbardziej rozczarowującym smokiem jakiego spotkałem. Na dodatek ledwo co się pojawił to zaraz ginie. Nie rozumiem skąd się bierze ta jego popularność.

Zupełnie nie rozumiem zachwytu nad tą książką, zapewne w wiekowości bierze górę sentyment. Chyba jestem za stary na takie bajki.

Zupełnie nie rozumiem zachwytu nad tą książką, zapewne w wiekowości bierze górę sentyment. Chyba jestem za stary na takie bajki.

Powrót o latach z okazji... czytania synowi - jego chyba pierwsza poważna długa książka, która naprawdę go wciągnęła. Obserwowanie z boku jak na niego działa, było zupełnie innym doświadczeniem niż wcześniej poznawanie przygody.
Trudno mi się też tu czepiać do klasyki literatury. Z drugiej strony z perspektywy czasu widać pewne powtarzające się schematy z samą główną opowieścią. Niezależnie od tego jest przeurocza, mogłaby być nieco bardziej rozbudowana, acz film to zdecydowanie nie to, o co chodziło.
Czysta przyjemność chłonięcia słów i snutej opowieści

Powrót o latach z okazji... czytania synowi - jego chyba pierwsza poważna długa książka, która naprawdę go wciągnęła. Obserwowanie z boku jak na niego działa, było zupełnie innym doświadczeniem niż wcześniej poznawanie przygody.
Trudno mi się też tu czepiać do klasyki literatury. Z drugiej strony z perspektywy czasu widać pewne powtarzające się schematy z samą główną...

Dla mnie najlepsza część przygód Hobbitów!

Dla mnie najlepsza część przygód Hobbitów!

Nawet po latach czyta sie swietnie. Choc z czasem dostrzegasz inne aspekty postaci i wydarzeń.

Jak odwiedziny starego znajomego mogą wyrwać cię z sielanki i rzucić w wir wydarzeń którego echa będę rozbrzmiewać dawno po twoich czasach.

Nawet po latach czyta sie swietnie. Choc z czasem dostrzegasz inne aspekty postaci i wydarzeń.

Jak odwiedziny starego znajomego mogą wyrwać cię z sielanki i rzucić w wir wydarzeń którego echa będę rozbrzmiewać dawno po twoich czasach.

Za młodu mi sie podobało. Teraz tez ale jest wiele lepszych ksiażek

Za młodu mi sie podobało. Teraz tez ale jest wiele lepszych ksiażek

Przeczytałam dopiero po skończeniu trylogii i jakoś zdecydowanie za krótka mi się wydaje. W odróżnieniu od filmu, który jest zdecydowanie za długi.

Przeczytałam dopiero po skończeniu trylogii i jakoś zdecydowanie za krótka mi się wydaje. W odróżnieniu od filmu, który jest zdecydowanie za długi.

Klasy który zaczął fantasy więc nie może być inaczej niż 10

Klasy który zaczął fantasy więc nie może być inaczej niż 10